ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 ιταλικά αεροπλάνα βομβάρδισαν τον Πειραιά , το Τατόι , την Ελευσίνα . Από αστοχία οι βόμβες πέφτουν στην Κινέτα.

Την 1η Νοεμβρίου βομβαρδίζεται ο Λουτρόπυργος , το Νεράκι και η σιδηροδρομική γραμμή Ελευσίνας - Κορίνθου.

Στις 3 / 11 / 1940 εγκαθίσταται κλιμάκιο της Βρετανικής αεροπορίας σε τμήμα του αεροδρομίου.

Στις 6 / 11 / 1940 αρχίζουν οι εξορμήσεις της αεροπορίας και συνεχίσθηκαν ως το τέλος του πολέμου , ιδιαίτερα όταν οι βάσεις Τατοΐου και Ελευσίνας ενισχύθηκαν με 24 αεροσκάφη. Τα λιγοστά εργοστάσια έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν , το λιμάνι έχει νεκρωθεί.

18 Ελευσίνιοι έπεσαν στον αντιφασιστικό αγώνα μέχρι τον Απρίλη του 1941.

26 Απριλίου 1941 αρχίζει η Γερμανική κατοχή . Το αεροδρόμιο καταλαμβάνεται από τους Γερμανούς. Στην πόλη περιπολούν Ιταλοί στρατιώτες.

Στις αρχές Μαΐου τα στρατεύματα κατοχής έχουν επιτάξει το Σχολείο καθώς και άλλα κτίρια , δημόσια και ιδιωτικά . Οι διαταγές για απογραφή των ειδών διατροφής , οδήγησαν στην απόκρυψή τους , ενώ η αγροτική παραγωγή μειωνόταν δραματικά .

Από τον Οκτώβριο του 1941 αρχίζουν οι θάνατοι από την "νόσο της πείνης". Στο τέλος του χρόνου έχουμε 15 θανάτους από ασιτία .

Το 1942 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χρόνος "θανατικού". Οι θάνατοι φθάνουν στους 336 . Από αυτούς οι 147 από πείνα .

Το 1943 εντείνονται οι βομβαρδισμοί στο λιμάνι και το αεροδρόμιο. Στις 6 / 12 / 1943 πραγματοποιήθηκε ο σφοδρότερος βομβαρδισμός. 26 οι νεκροί και δεκάδες οι τραυματίες , ο απολογισμός .

Στις 14 / 2 / 1944 αποφάσισε να χορηγήσει βοήθημα στις οικογένειες των θυμάτων .

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1943 το υποβρύχιο "ΚΑΤΣΩΝΗΣ" δέχεται φονική επίθεση από Γερμανικά πλοία , σε σύγκρουση μαζί τους και στην προσπάθειά του να καταδυθεί για να αποφύγει τα εχθρικά πυρά . Σκοτώνεται ο Κυβερνήτης Βασίλης Λάσκος και το πλήρωμα , πλην ελαχίστων διασωθέντων.

Το Σεπτέμβριο του 1941 δημιουργείται ο πρώτος πυρήνας του Ε. Α. Μ. Λίγους μήνες μετά αριθμούσε δύο χιλιάδες περίπου μέλη , το 1/5 του συνολικού πληθυσμού της πόλης . Είχαν ενταχθεί άτομα από το ευρύτατο ιδεολογικό και κομματικό φάσμα .

Μεγάλος ο αριθμός των κατοίκων που εντάχθηκαν στον εφεδρικό Ε. Λ. Α. Σ. αλλά και ο αριθμός των ενόπλων μελών της Οργάνωσης.

Τον Αύγουστο του 1942 στα Δερβενοχώρια οργανώθηκε η πρώτη αντάρτικη ομάδα , που η δράση της απλώθηκε σε όλη την Αττική και τη Βοιωτία. Αρχικά ονομάσθηκε 34ο Σύνταγμα , αποτέλεσε αργότερα την 5η Ταξιαρχία και τελικά τον πυρήνα της 2ης Μεραρχίας του Ε. Λ. Α. Σ. Συμμετείχαν περίπου 50 αξιωματικοί που πήραν μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Η οργάνωση του Ε. Α. Μ. προσέφερε πολύτιμη βοήθεια στους αντάρτες : τόσο σε προμήθεια ιματισμού, υπόδησης, τροφίμων όσο και σε πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού.

ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ - ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΩΝ (10ος / 1943)

Κράτησε από 16 έως 18 Οκτωβρίου . Κορυφαία μορφή ο Στέφας Μαλιάτσης , που άρχισε πρώτος πυρ κατά του Γερμανικού αποσπάσματος, αν και αυτό είχε συλλάβει στην πορεία το γιό του και τον είχε υποχρεώσει να προπορεύεται.

12 Οκτωβρίου 1944 , η ημέρα της απελευθέρωσης. Μεγάλη δύναμη της 2ης Μεραρχίας με επικεφαλής τον καπετάνιο Νικηφόρο ( Δημήτριο Δημητρίου) κατευθύνεται προς τη Μαγούλα , με σκοπό να προλάβει τους Γερμανούς , γιατί στην υποχώρησή τους κατέστρεφαν τα πάντα. Συγκρούσθηκε μαζί τους και προχώρησε προς την Ελευσίνα . Οι καμπάνες χτυπούσαν δαιμονισμένα και οι κάτοικοι είχαν ξεχυθεί στους δρόμους για να υποδεχθούν τους αγωνιστές των βουνών.