Η μνήμη της Γενοκτονίας του ποντιακού Ελληνισμού δεν έχει σβήσει εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Ανάμεσα στο 1914 και στο 1923 εξοντώθηκαν με βάρβαρους τρόπους 353.000 Έλληνες. Καταστράφηκαν 815 κοινότητες, 1.134 εκκλησίες και 960 σχολεία.
Ποτέ δεν θα τους ξεχάσουμε.
«Η μνήμη καίει άκαυτη βάτος», όπως λέει ο Ελύτης.
Η κηλίδα αίματος από τη Γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού παραμένει ανεξίτηλη για πάνω από έναν αιώνα. Καταστροφή, βία και απώλεια συνθέτουν ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ιστορίας μας. Η καταστροφή 815 κοινοτήτων, 1.134 εκκλησιών και 960 σχολείων αποτελεί αναμφισβήτητο μαρτύριο της βαρβαρότητας που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου.
Από το 1914 έως το 1923, 353.000 Πόντιοι Έλληνες εξοντώθηκαν με φρικτούς τρόπους, θύματα ενός συστηματικού σχεδίου εξάλειψης του ελληνικού στοιχείου από τις πατρογονικές εστίες τους. Η ιστορία τους δεν είναι απλώς αριθμοί και γεγονότα, αλλά ζωντανές μαρτυρίες πόνου, ανδρείας και αντίστασης.
Η μνήμη είναι και θα παραμείνει στην καρδιά μας. Είναι καθήκον μας να διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη αυτών των ανθρώπων και να τιμούμε τις θυσίες τους, αναγνωρίζοντας το βαρύ τίμημα που πλήρωσαν για την ταυτότητά τους και την πίστη τους.
Ο Δήμος μας, με σεβασμό και ευλάβεια, τιμά τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της ιστορικής μνήμης και να διδάξουμε στις επόμενες γενιές την αλήθεια για τις θηριωδίες που υπέστη ο ποντιακός ελληνισμός.
Ως ημέρα μνήμης, θα φωταγωγηθεί το Παλαιό Δημαρχείο της πόλης μας στις 20.30, και καλούμε όλους τους δημότες να παραβρεθούν στην τελετή φωταγώγησης, στέλνοντας ένα μήνυμα τιμής και σεβασμού προς τα θύματα και τους απογόνους τους.
Η ιστορία των Ελλήνων του Πόντου δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Είναι χρέος μας να συνεχίσουμε να την διαφυλάττουμε, ώστε η αλήθεια να λάμπει και η δικαιοσύνη να επικρατήσει. Μαζί, μπορούμε να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και να αγωνιστούμε για έναν κόσμο όπου τέτοιες τραγωδίες δεν θα επαναληφθούν ποτέ ξανά.
Το υπόβαθρο
Ο Ποντιακός ελληνισμός είχε πετύχει, από τα μέσα του 19ου αιώνα - πιο συγκεκριμένα μετά την έκδοση από τις Οθωμανικές αρχές του μεταρρυθμιστικού χάρτη (Hatt-i Humayun, 1856) έως και την περίοδο της γενοκτονίας - σημαντική εμπορική ανάπτυξη, οικονομική, πνευματική, κοινωνική άνοδο και πληθυσμιακή αύξηση, που συνοδεύτηκε από ίδρυση πάμπολλων ιδρυμάτων (Ιερών Ναών, εκπαιδευτηρίων, συλλόγων κλπ). Παράλληλα, από τις αρχές του 20ου αιώνα είχε ενταθεί η κρίση θεσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με αποτέλεσμα μία συνεχιζόμενη παρακμή. Για την τελευταία, η πλειονότητα των Τούρκων υπηκόων της Αυτοκρατορίας θεωρούσε υπεύθυνους τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Όλη αυτή η φθίνουσα πορεία της άλλοτε πανίσχυρης Σουλτανικής Ηγεμονίας οδήγησε στην έκρηξη του κινήματος των Νεότουρκων (1908), το οποίο οργανώθηκε από την πολιτική οργάνωση "Ένωση και Πρόοδος" (Ittihat ve Terakki Cemiyeti) που είχε υιοθετήσει φιλελεύθερες - δημοκρατικές αρχές, όπως και προβεί σε εξαγγελίες για ισονομία και δικαιοσύνη. Ωστόσο πολύ γρήγορα οι προσδοκίες των μειονοτήτων για βελτίωση της θέσης τους διαψεύστηκαν, αφού ένα μόλις χρόνο μετά την επικράτηση των Νεότουρκων (1909), ο Καταστατικός Χάρτης του 1876 καταργήθηκε και οι Νεότουρκοι στράφηκαν, πλέον, προς τον εθνικισμό ή και σοβινισμό. Τα εδάφη του Οθωμανικού κράτους είχαν, εν τω μεταξύ και έως το 1912, μειωθεί σε ποσοστό 40% και ο πληθυσμός της κατά 20%. Το 1913, με τη λήξη των βαλκανικών πολέμων οι Οθωμανοί έχουν ουσιαστικά εκδιωχθεί από την Ευρώπη και έχουν απολέσει το σύνολο σχεδόν των Αραβικών επαρχιών τους. Αυτό που τους απέμενε ήταν να λάβουν "προληπτικά μέτρα" για την επιβίωση του κράτους τους, κάτι που αποφάσισαν να υλοποιήσουν εκδιώκοντας, αρχικά, και αφανίζοντας, εν συνεχεία, με απροκάλυπτο τρόπο, τους μειονοτικούς πληθυσμούς ολόκληρης της Μικράς Ασίας (τους χριστιανούς ελληνικής καταγωγής του Πόντου, της Ιωνίας και της Καππαδοκίας, Αρμένιους και Ασσυροχαλδαίους). Την πρόταση αυτή, για τη βίαιη απομάκρυνση των Ποντίων από τις πατρογονικές τους εστίες προς τα ενδότερα της Μικράς Ασίας (προς νότο) εισηγήθηκε προς τις Οθωμανικές αρχές ο στρατιωτικός σύμβουλος της αυτοκρατορίας, Γερμανός αντιστράτηγος Liman Von Sanders.
(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Γενοκτονία_των_Ελλήνων_του_Πόντου)
